luni, 17 septembrie 2012

Ma simt...

Ma simt ca frunza care toamna cade dintr-un plop,
Ma simt ca sticla goala care nu mai are dop,
Ma simt ca un catel nebun ce sta mereu legat,
Ma simt ca un ghetar topit intr-un ocean uscat.

Ma simt ca firul de nisip dintr-un imens desert,
Ma simt ca un fapt posibil ,dar mereu incert,
Ma simt ca un copil fara familie,
Ma simt ca o iarna aspra din aprilie.

Ma simt ca un indragostit fara pasiune,
Ma simt ca un jet de apa fara presiune,
Ma simt ca o fantana ce-a secat de la caldura,
Ma simt ca un dentist ce nu mai are dinti in gura.

Ma simt ca un geaman care nu mai are frati,
Ma simt ca o primavara cu copaci uscati,
Ma simt ca un rau ce s-a oprit din curgere,
Ma simt ca o furtuna ce nu are fulgere.

Ma simt ca un copac imens ce nu mai are ramuri,
Ma simt ca o cladire-nalta fara usi si geamuri,
Ma simt ca o mancare buna, dar c-un gust oribil,
Ma simt ca o masina tare, fara combustibil.

Ma simt ca o cutie ce-are doar o margina,
Ma simt ca un roman ce are doar o pagina,
Ma simt ca un violonist ce are doar o mana,
Ma simt ca un maghiar care vorbeste in romana.

Ma simt ca un gratar incins ce nu are friptura,
Ma simt ca un calculator fara tastatura,
Ma simt ca spaghettele gatite fara paste,
Ma simt ca un actor ce joaca doar in filme proaste.

Ma simt ca un oras ce a ramas fara lumini,
Ma simt ca un trandafir ce nu mai are spini,
Ma simt ca un Pamant albastru ramas fara Luna,
Ma simt ca un Soare rece fara cununa.

Ma simt ca niste dimineti de toamna fara bruma,
Ma simt ca o apa-nvolburata fara spuma,
Ma simt ca un profesor universitar incult,
Ma simt ca un Hyperion ce a murit demult.

Ma simt ca un munte-nalt fara zapada,
Ma simt ca un parfum fara miros dintr-o lada,
Ma simt ca sunetul ierbii ce-ncepe sa creasca,
Ma simt ca un om nou ce-a inceput sa iubeasca.

Niciun comentariu:

Trimiteți un comentariu